YENİ SİTE ADRESİMİZ İÇİN TIKLAYIN...

İnsanın, kendi nefsine zulmetmesi ne demektir?
Zulüm, “haddi tecavüz” demektir; başkasının mülkünde onun rızası olmaksızın tasarruf etme mânâsına gelir.
Mâlik-i Hakiki ancak Allahtır, mülk Onundur.
Kimin tasarrufunda ne varsa ancak emanettir.
O halde insan, diliyle her dilediğini söyleyemez.
İlâhî rızaya muhalif söz sarf eden insan, diline zulmetmiş demektir.
Göz, Allahın bir başka mûcizesidir.
Cenâbı Hak, o yağ parçasında ziyayı göz nuruna çevirir.
O nuru, haram sahalarda dolaştırmak göze zulmetmek demektir.

İnsanın ruh âleminde nice görünmez fabrikalar çalışır.
Akıl, bilgiyi nasıl edinir, nasıl yoğurur ve nasıl karar verir?
Hâfıza bu bilgileri nasıl depolar, lâzım olanları nasıl ânında takdim eder?
Kalp nasıl inanır, nasıl sever, nasıl korkar?
Hayal çok uzak mesafelere bir anda nasıl ulaşır? Ve daha nice akıl almaz icraatlar sergileyen bu fabrikalar ruhumuza ilâhî bir lütuf olarak nakşedilmiş.
Bunları, Rabbimizin rıza dairesinde kullanmadığımız takdirde o kıymetli lâtifelere zulmetmiş oluruz.

İman ve salih amelden uzak kalarak, bütün o kıymetli cihazları, Üstad Bediüzzaman hazretlerinin ifadesiyle “cehennem kapılarını açacak çirkin bir sûrete çevirmek” nefse en büyük bir zulümdür.

Bir rüya olan dünya hayatının her şeyi ebet yurduna nispetle gölge hükmünde.
Bu gölgelerden birisi de malımız ve servetimiz.
İşte, kalp, akıl, hâfıza, hayal, göz, kulak gibi nice kıymettar cihazatını sadece bu gölgelere sarf etmekle gerçek saadeti ve hakikî serveti kaybeden insan, nefsine zulmetmiştir.